نقد سریال سه در چهار 
به مناسبت های مختلف در صدا و سیما انواع سریال های طنز
ساخته می شود که به یک امر عادی تبدیل شده است .قبل از هر صحبتی درباره این سریال
بهتر است نگاهی به برخی از عوامل آن داشته باشیم :
نویسنده: علیرضا
مسعودی. کارگردان: مجید صالحی. مشاورکارگردان: رضا
عطاران. تهیه کننده: حسن روستایی. مجری طرح: بهرام
بهرامیان . تدوین: مریم نفریه، رضا
مطهری. مدیرتصویربرداری: مرتضی نجفی.
طراح گریم: مهرداد میرکیانی. طراح صحنه و لباس: حسین عالی نژاد. موسیقی: امید
کرامتی. بازیگران: محمد کاسبی[رحمان]، مهران رجبی[سیروس]، علی صادقی[بیژن]، شهره لرستانی[حنا]،
مریم سلطانی[طلا]، اشکان
اشتیاق[کیوان]، مجید صالحی، مصطفی راد، مختارسائقی،. شمسی فضل الهی. محصول: شبکه سوم سیما
مجید
صالحی فعالیت خود را با نقش آفرینی در کارهای طنز آغاز کرده بود ، بعد از تجربه
بازیگری در سینما به ساختن مجموعه های طنز
روی آورد. مجموعه طنز سه در
چهارکه جدیدترین ساخته صالحی درمقام کارگردان می باشد تفاوت عمده ای با دیگر کارهای قبلی وی
دارد وآن حضور رضا
عطاران درمقام مشاورکارگردان است این حضور تاثیر زیادی بر شیوه کار ونگاه صالحی به
مقوله طنز داشته است.
ژانر طنز و کمدی همیشه یکی از سخت ترین ژانرهاست و
پرداختن به آن توانمندی های زیادی را از جانب سازندگان آن می طلبد.
چهارچوب داستان "سه درچهار" حول محور دو خانواده به سرپرستی آقا رحمان و آقا
سیروس می چرخد. این دوخانواده که نسبت فامیلی با یکدیگردارند تصمیم می
گیرند تا تحولی درزندگی شان بوجود آورند. این تصمیم در ساختمان داستان
تبدیل به عنصری می شود که خود زمینه ساز رویدادها و اتفاقات بیشمار و متنوعی
است. در واقع با این تصمیم دو خانواده به کمک
یکدیگرشرکتی را در
آپارتمان اجاره ای در برجی در بالای شهر تهران به طورغیر قانونی به راه می اندازد. و برای اینکه پول تهیه کنند مجبور می شوند که
دو خانواده با هم زندگی کنند و یکی از خانه
را اجاره دهند.
عنصری که نویسنده به
خوبی ازآن درطراحی داستان خود سود می جوید عامل
وارونه سازی است. این
عامل همیشه یکی از اجزاء اصلی سازنده کمدی ست. خانه
ای که دو خانواده
همزمان درآن سکنی گزیده اند و مدیر برجی که بسیارکنجکاو
است و به شدت رفت و
آمد ساکنین برج را زیر نظردارد. این پازل ها به درستی
از جانب نویسنده در
کنارهم چیده شده اند. در واقع نویسنده علاوه بر به
کارگیری این عناصر در
ساختار اثرش، از نحوه نگارش دیالوگ ها و طراحی
موقعیت هایش استفاده
فراوانی جسته است. دیالوگ ها علاوه بر این که سطحی از
روزمره گی شخصیت ها
در اجتماع را انتقال می دهد، با به کارگیری عنصرتکرار
باعث ایجاد طنز کلامی
در گفتار شخصیت ها می شود. نکته دیگر اینکه، مخاطب
بیش از آنکه به
طنزهای کلامی و بداهه سازی های بازیگران بخندد به موقعیت
هایی که شخصیت ها در
آن گرفتارمی آیند، می خندد. نمونه بارز آن سکانسی
است که بیژن به همراه
خواهرش مریم برای نظافت و کار به خانه پیرزنی در
بالای شهرتهران می
روند. پیرزن که سال هاست تنهاست نیازبه کسی دارد که
برای او حرف بزند. در
مقابل مریم و بیژن وظیفه شان نظافت منزل است. این
تضاد در انگیزه شخصیت
ها گروتسگ بی نظیری را برای مخاطب خلق می کند. طوری
که مخاطب همزمان با
تنهایی پیرزن همدردی می کند و هم به وضعیت مریم و بیژن
که گرفتارشده اند،
می خندد.
در بخش کارگردانی،
صالحی با انتخاب درست زوایای دوربین و دکوپاژی روان کمک شایانی به
موقعیت ها وشخصیت ها می کند. او در واقع با دکوپاژش فضایی
رئالیستی و باورپذیر
برای مخاطب خلق می کند. هدایت صحیح بازیگران – انتخاب درست بازیگران – ریتم مناسب داستان و... ازنکات برجسته
کارگردانی اوست. اما تنها نکته ای که باقی می ماند استفاده ازعناصری است که صالحی از کارهای
عطاران به عاریت گرفته است که تا حد زیادی با فضاها وموقعیت ها هماهنگ شده
است. اتفاقی که اگرنمی افتاد ضربه بزرگی به مجموعه وارد می شد.
بازیگران هم بازی
قابل قبول وخوبی ازخود ارائه می دهند. اما دراین میان،
مهران رجبی با نوع
گویش خاص خود در ادا کردن دیالوگ ها وعلی صادقی با
بداهه هایش جذابیت
مضاعفی برخلق کردن لحظات طنزمی افزاید. به نظرمی رسد
که سه
در چهار نقطه عطفی در کارنامه صالحی به حساب می
آید.
